ساحل آرامش

سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...

ساحل آرامش

سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...

دل

درد میکند،

 

      آنجا که اسمش را دل گذاشته اند، 


                آن قسمتی که کمی پایین تر از مغز قرار میگیرد، پایین تر ولی نافرمان تر!

                 به هر کجا که بخواهد میرود و اجازه ای هم از تو نمیگیرد! نه از تو، نه از مغزت، نه از وجدانت، نه از هیچ جای دیگرت!

                       به خودت می آیی و میبینی افسارت را به دست گرفته و با خودش میبرد...

وقتی بالای ابرها که میرود که هیچ!

      وای آن دم که تو را با خود به قعر اشک میبرد...             

         احترام بگذار،

           به اشکهایت وقتی بی محابا بر چهره ات می دوند،

     به تپشهای قلبت که بر سینه ات می کوبند،  

                       به تمامی نشانه های آسمانی عشق احترام بگذار.

آن ها را بپذیر و روی قلبت حک کن، برای همیشه،

برای ابد... .

               فقط برای خودم هستم مـــن ؛

                   همچین که -سُکوت- می کنی
                دلَت-     آشوب می شود.
       پُر   از-کلمه- هایی
     که نمی دانی از کجا-سَرازیر- می شوند در دلت یا شاید
       یک جایی میان آن جسم صنوبری  -می جوشَند-
    و باز دوباره یک تکه کاغذ    -کاهی-   برمی داری
  و   یک- خودکار آبی  -آسِمانی-
         روان می شوی و از چشمش
                                               -می باری-

        -نُقطه - را می گذارم و سر ِ خط ِ -بَعد- می نویسم

             بیا که شبها تنهایی میترسم  بیا این بغض هی اشک نمی شود  هی اشک نمی شود

بیا که دیگر تمام شدم .... !!!!!

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد