چه عاشقانه است این روز های ابری…
چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران غم تنهایی…
چه عاشقانه است شکفتن گل های اقاقیا…
چه عاشقانه است قدم زدن در سرزمین عشق…
و من
چه عاشقانه زیستن را دوست دارم…
عاشقانه لالایی گفتن را دوست دارم…
عاشقانه سرودن را دوست دارم…
عاشقانه نوشتن را دوست دارم…
عاشقانه اشک ریختن را…
دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار
بهترین و عاشقانه ترین کسم بارانم....
و من
عاشقانه می گِریَم…
عاشقانه می نویسم…
و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم…
ساکت اما پر ازحرف،
پخته اما کودک،غمگیناما شاد ...
مگه زندگی در هم نیست؟
من همینم ساده