تا حالا شده فقط یه انگیزه برای بودنت باشه؟

تا حالا شده هق هق گریه هاتو فقط تو گلو بشکنی تا کسی صداتو نشنوه؟

تا حالا شده درد که داری دهانت را روی بالشت بذاری و فریاد بزنی؟

تا حالا شده انقدر حرف داشته باشی برای گفتن اما گوشی نباشه برای شنیدن

و فقط تو بمونی و دفتر تنهاییت !

تو بمونی و کیبورد رنگ و رو رفته ی کامپیوترت؟

تا حالا شده تو یه اتاق تاریک تنها زانوهاتو بغل کنی و گریه کنی و از خدا بخوای مرگتو برسونه؟

تا حالا شده صبح که همه بیدار میشن و با انرژی ان

تو دستت بخوره به بالشت خیست و یادت بیاد انقدر گریه کردی که از حال رفتی ؟