ساحل آرامش
سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...ساحل آرامش
سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...کاش می توانستم صدای تو را بنویسم
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧـــﻢ !
ﺷﺮﻣﻨــﺪﻩ ﺍﻡ
ﮐــﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧــﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸـــﺮ ﻧﮑﺮﺩﻡ
ﺍﻣـﺎ ﺗــﺎ ﺩﻟــﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﻼﯾـﻪ ﻫـﺎ ﺭﺍ "ﭘﺴﺖ" ﮐﺮﺩﻡ
ﻭ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫــﺎ "ﻻﯾﮏ" ﺯﺩﻧﺪ ...
ﮐــﺎﺵ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ
ﺻﺪﺍﯼ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ!
آرام میایم
آرام می آیم
همانجای همیشگی
سر همان ساعت همیشگی
با همان شوق که می شناسیش
با خودم حرف می زنم
برای خودم خاطره تعریف می کنم
... و بی صدا مثل همیشه می روم
بی آنکه تو آمده باشی
آرام میایم
آرام می آیم
همانجای همیشگی
سر همان ساعت همیشگی
با همان شوق که می شناسیش
با خودم حرف می زنم
برای خودم خاطره تعریف می کنم
... و بی صدا مثل همیشه می روم
بی آنکه تو آمده باشی
یکم خسته م
امروز یـک نـفـر بـه چـشمـان گـود افـتـاده اَم رَنـگ پـَریـده اَم
و لـَبهـای سـِفـیـدم تـوجـُه کرد
.. گـُفتـَم فـقـط یـکم خستـه اام گـُذَشتـ ..!
امــا نمـیدانستـ هـَمـیـن” یـکم “ چـه عـُمـق زیـادی دارد….
باز هم پاییز...
باز هم ترانه های ناتمام
سر گردان میان هوای پر باد و باران دلم
چه می کند این پاییز با دلم!
عجب حال و هوای عاشقانه ایست
این روزهای خنک پاییزی
نسیمی که زیر پوست صبح من می رقصد
هر چند صبح تنهایی ست
و آفتاب کوچک ظهرهایش
با تمام نبودنت
دلتنگی غروب غمناکش
و سکوت دلگیر شب هایی که:
جای خالی تو را در آغوش جستجو میکند
و این پاییز چه می کند با دل من!
یاد بارانی که روی پوست من و تو نم زد
و ما گفتیم عشق را زیر باران دیدیم
من به پاییز بودن تمام سال عادت کرده ام!
اما به ندیدن تو...
بی خیال
از قوی بودن خسته ام
دلم یک شانه میخواهد
تکیه دهم به آن
بی خیاااااااااال همه دنیا
و دلتنگی هایم را ببارم..........
کاش می دیدم چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاری است
آه وقتی که تو لبخند نگاهت را
می تابانی
بال م‍‍‍ژگان بلندت را
می خوابانی
آه وقتی که تو چشمانت
آن جام لبالب از جاندارو را
سوی این تشنه ی جان سوخته می گردانی
موج موسیقی عشق
از دلم می گذرد
روح گلرنگ شراب
در تنم می گردد
دست ویرانگر شوق
پرپرم می کند، ای غنچه ی رنگین پرپر!
پیش از این سوی نگاهت نتوانم نگریست
اهتزاز ابدیت را یارای تماشایم نیست
کاش می گفتی چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاری است.
بــــرای ِ هــر کـس کـه رفــتـنی سـت ،
فــــقـط بــــایــــد ..
کنــــار ایــستــاد ..
و ..
راه بـــــاز کـــــرد !بــه هـمـیـن ســـادگــــی ! 
شب هنگام به دیدنم بیا در کنار مرداب پیش آن تحته سنگ صبور موهایم را در سکوت شب با شانه های خیالیت شانه میزنم...شب هنگام برایم فانوسی از مهتاب بیار... کنار مرداب آواز جیر جیرکهای تنهایم را بشنو وبرایم از مخمل تاریک غمهایم تن پوشی بباف وبرای سالها نبودنت به تنم کن اشکهایم را پیاله پیاله در مرداب بریز تا در کنار ماهی های آرزوهام روی آب شناور شوند شب هنگام بیا تا با اولین قطرات اشک شبنم راهیت کنم و برای سالها تنها ماندنم شمعهای حسرت را در کنار مرداب دلم روشن نگه دارم.. به امید باز گشتت من اینجا کنار مرداب با نور شمع وتن پوش سیاه و آرزوهای خفته در روی آب موهایم را با خاطرات میبافم ....
مرگ!
دلم کمی هوا میخواهد ....
اما اینبار ...
در سرنگ !!!!
بخدا بگوئید :
من ترک تحصیل کرده ام دیگر امتحان نگیرد ....
تمام عمر
گاهی عمر تلف میشود ؛
به پای یک احساس ....
گاهی احساس تلف میشود ؛
به پای عمر !
و چه عذابی میکشد ،
کسی که هم عمرش تلف میشود ؛
هم احساسش ...
پچ ِ پچ ِ باران را می شنوی؟
عاشقانه هایش را برای تو فرستاده ست!
گاه در کوچه می رقصد و پای کوبی می کند!
گاه شیشه ی ِ پنجره ی ِ اتاقت را می نوازد…
و برای قدم زدن، می خواندت
خیس شو در بارانی که روحت را طراوات می دهد
باران، همه بهانه است
موهبتی ست از سوی ِ خدا
گاه، خدا نیز بهانه می کند
و مست می شود
برای بارش ِبوسه هایش
و تا آغوش بکشد تو را
از همه ی ِ آن لرزه گناهانی که سبب ِ اندوهت می شوند
آری، سروده ام را بگذار به حساب ِ تب و هذیان
اما باور دار که
آغوش ِ او بسیار بزرگ است ...
...
بــِﮧ دُعــآنـِـویــسْ گـُـفْـتـَمْ
جــورے بـِنـِویــسْ ڪــِﮧ
פـَـتـْمــاً بـیـآیَــدْ . . .
نــَﮧ او پـُـرْســیـدْ چــِﮧ ڪـَسـے ،
نـَـﮧ مـَـטּْ گُـفْـتَـمْ مـَــرْگْ .
صدایم میزد : ”گلم” !
گلی بودم در باغچه ی دلش، اما…
او باغبان عاشقی نبود،
گاهی سر میزد و دل میبرد،
سالها بعددانستم که من تنها نبودم،او باغبان گل های زیادی بود!
همه رو بلدم
همه چیز را یاد گرفته ام!
یاد گرفته ام! که چگونه بی صدا بگریم
یاد گرفته ام! که هق هق گریه هایم را با بالشم بی صدا کنم
تو نگرانم نشو ، همه چیز را یاد گرفته ام!
یاد گرفته ام! چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی
یاد گرفته ام! نفس بکشم بدون تو و به یاد تو
یاد گرفته ام! که دیگر عاشق نشوم
یاد گرفته ام! که دیگر دل به کسی نبندم
و مهمتر از همه یاد گرفته ام! که زنده باشم و زندگی کنم
اما هنوز یک چیز هست که یاد نگرفته ام!
که چگونه! برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم.
اونــ ـــی کـــ ــه ازمـــ ــن گذشــ ـــت ...
واســ ـــه مـــ ــن درگذشـــ ــت ...!
روحـــ ــش شـــ ــاد و یــــ ـادش گرامـــ ــی ..............!
شعرهای خط خطی من...
تب تنهایی
سکوتم بوی مرگ و میر دارد
که از پاییزها تصویر دارد
از اینجا دور شو تا می توانی
تبِ تنهایی ام واگیر دارد 
نـــــسل مــــا بــــا
سیـــگار و دیـــاپـــازوم و اســتــامیــــنفون...
بیشتــــر خوابیده ......
تا با معشوقش.......
با خون غم نوشتم ......
با خون غم نوشتم ......
من از اعدام نمیترسم نه چوبش نه از دارش من از پایان بی دیدار میترسم
وحالا من مانده ام وحلقه طنابی در مشت که با رفتنت به زندگی کردم پشت
رفتم که نبینی پریشان شدنم را غمناک ترین لحظه ویران شدنم را
و من چه تنها وغریبم که حتی دل خوشیم مرگه من که
حتی زندگیم به کم طاقتی مرگه
آرزوی من
من مانند هم سن و سال های خودم نیستم که هر روز یک
آرزویی دارند برای آینده …
من تنها یک آرزو دارم و آن این است که
شبی بخوابم و دیگر بلند نشوم
تا نشنوم
تا نبینم
تا نشکنم
تا هر روز چندین بار نمیرم …
دیوانه نیستم کمی تنهاوخستم....خسته ازتکراربیهوده.
خسته ازاین الکی زنده بودن.......
چرانگاه میکنی؟؟؟؟؟ خسته ندیده ای؟؟؟؟؟
به من نخند...............................منم روزگاری عزیزدل کسی بودم
رفت...
یه وقــــتایی که دلت گــــرفته،
بغض داری، آروم نـیستی، دلت بـــراش تـنگ شده
حــــوصله هـیـچـکسو نــــداری
به یــاد لحظه ای بیفت کـه اون هــمه ی بی قــــراری هــای
تــــو رو
دیــــــد، امـــــــا
چـشمـاشـو بست و رفــت
مــتــنــفــرم
مــتــنــفــرم از بـودن بـا کـسی کـه بـرای ِ دوسـت داشـتـنـم بـاید بـا او هم خـواب
شوم . . .
کـسـی کـه می دانـم فـردا مـرا هـرزه مـی خـوانـد !
کـسی کـه نـمـی دانـم مـی مـاند !
یـا مـی رود در آغـوش ِ دیــگــری . . . !
دلت که گرفته باشد...
شادترین آهنگ ها، روضه خوانی میکنند!!
شلوغترین مکانها، تنهایی ات را به رُخت میکشند
...و شادترین روزها، برای تو غمگین ترین روزهاست!!
دلت که گرفته باشد...
نقض میشود همه ی قانون ها
دل کجـــا... قانون کجـــا
مدتها طول میکشد تا خاک بگیرد خاطره های رنگارنگ!!
میگذاری تار شود این خاطره ها...
اما یک خواب ِ ناغافل، گرد و خاک تمام خاطره ها را می گیرد!!!
میشود مثل روز ِ اول!میشود خاطره های ناب...
زخمها تازه میشود باز ...
...
هوا پر است از هوای آدم ها...
ولی من هنوز هم
بی آدم ترین حوایــــــــــــــــــــــــــــــــــم...
” خوبم ”
باید بازیگر شوم ،
آرامش را بازی کنم …
باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم …
باز باید مواظب اشک هایم باشم …
باز همان تظاهر همیشگی :
” خوبم ” . . . !!!
