بسترم صدف خالی یک تنهاییست/و تو چون مروارید گردن آویز کسان دگری

کجا رفتی؟

کجا ماندی؟

ای عشق تورامن گم کرده ام امروز

واکنون تمام لحظه های من اسیر سکوتی سردوسنگینند

واکنون چشمانم که تادیروز به عشقت میدرخشیدند نمیدانی چه غمگینند

نمیدانی که چشمانت چراغ روشن شب های من بودند؟

نمیدانی شانه هایت تکیه گاه بی پناهی های من بودند؟

نمیدانی که لبخندت شکوه آبشاربهاران من بودند؟

نمیدانم چه خواهد شد پر از دلشوره ام امروز چه دلتنگم چه بیتابم چه دلگیرم

من امروز توراگم کرده ام ای عشق کجا رفتی؟ کجا ماندی؟

که من بی تودر هر لحظه هزاران بار میمیرم