ساحل آرامش
سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...ساحل آرامش
سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...هی غریـــــــبه ...
اینجـــا حـــرفهــــایمـــ را برهنــــه کرده امـــ ،
مواظـــب چشــمهایــــتـــــ باشــــ ....
گاهی باید
گاهی باید نباشی...
گاهی باید رد شد ؛ باید گذشت
گاهی باید در اوج نیاز نخواست...
گاهی باید کویر شد و با همه تشنگی
منت هیچ ابری را نکشید...
گاهی باید برای بودن محو شد ؛ باید نیست شد
گاهی برای بودن ؛ باید نبود...
گاهی باید چترت را برداری و رهسپار کوچه هایی شوی
که مدت هاست , هیچ رهگذری از آن عبور نکرده
گاهی باید نباشی...
سهم من از بودنتان
و
سهمتان از بودنم
یادیست که میخوانمش در یاد
در تهاجم دلتنگی
در میان هیاهوی مبهم لحظه های بی هیچ
با هیچ
بی تو...
بیدار ، چشمِ خوابِ من از صبحِ زودِ زود،
خوابی ، بی تو تعبیر گشته بود!
بس واژه هایِ سکوت ، مانده در گلو ،
بی تو ، چقدر گلوگیر گشته بود!
مجنون ؛ فقط یکیست گفتنی نبود،
افسوس ! حرفِ دل ، دیر گشته بود!
ﻋﺮﯾﺎن ﺗﺮﯾﻦ وﻋﺪه ھﺎ را
ﭼﺸﻢ ھﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ
ﻣﻄﺒﻮع ﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮﻣﺎ را ﺑﻮﺳﻪ ھﺎ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ آورﻧﺪ
و دﺳﺖ ھﺎ
ﺧﺎﻟﻖ دﻟﻨﺸﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺣ ّﺲ ﺗﻤﺎس اﻧﺪ
وﻗﺘﯽ
ﭘﺎی ﻋﺸﻖ ﻣﯿﺎن ﺑﺎﺷﺪ
چه خوب
چـــه خــوب اســـــــت : آدمـــ ـهــا ؛ "یــــک نفــــر" را هـــر روز دوســــت داشتــــه بـــاشنــــد . نـــــه اینکـــــه ؛ هــــر روز یــــک نفــــــر را .
انگشتانم که لای ورق های دیوان حافظ میرود
دست دلم میلرزد!
اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد
دلم میخواهد همیشه بگوید
یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور!
باران
ﮔﺎﻫﯽ
ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﯽ ،
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﺍ
ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ی ﺑﯽ ﭼﺮﺍﻍ ﻭ ﺑﯽ ﭼﻠﭽﻠﻪ، ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﻢ...
ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ !
ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﻢ ،
ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯽ ﺧﺎﻃﺮﻩ
ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ...
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﺘﺎﺭﻩ اﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﻼﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ !
ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ...
کلمات بی صدای تو روحم را نوازش می کند
انگار در پس تنهایی
انگشتان آشنایی ساز مرا می نوازد
به وسعت لبخند آهنگین می شوم ...
نت های آرام ، کوتاه و مداوم ...
لحظه دلنشین می شود
آرام می شوم
....
دلـــم کــُمـا مـــی خـــواهــد....
از آنــهـایـــی که دکـتـر مـــی گــویــد:
مــتـــاســـفـــم....
فــقـط بــراش دعا کـنـیـد...
من متفاوتم !!
وقتی مثل سایرین فکر نکنی، متفاوت می شوی...
و این تفاوت برتری نمی آورد... فقط به وسعت دنیا تنهایت می کند...
اینکه بفهمی و نتوانی بفهمانی...
این که وجدان و انسانیت و صداقت برایت اولویت باشد...
اینکه رنج بکشی از نادانی و نامردمی و رنج های دنیا...
ورای جنسیت دوست خواهم داشت...
ورای جنسیت انسانیت و مهربانی خواهم کرد در حق آدم ها...
نجیبانه و تنها...
تنهایِ تنها...
.,.,.
کاش می دانستم سرنوشت را چه کسی برایم بافته است ...
آن وقت به او می گفتم :
یقه را آنقدر تنگ بافته ای
که بغضهایم را نمی توانم فرو ببرم ... !!!
0011
ماخیلی وقته تموم شدیم.خیلی وقته یه نقطه پایان خط چین هامون رو نشون داده.......خیلی وقته ماحتی تو نوشته هامون هم بهم نرسیدیم.......از خیلی وقتها که بگذریم همین حالاشم بدهکار همدیگه ایم همین حالاشم رو نیمکت خاطره ها جامون خالیه..........خیلی وقتا خیلی کارا مارو بهم ثابت کرده...مارو تا ته اون بی رنگی اسمون وهزار رنگی ادماش پیوند زده....
اگه امروز من رو نقطه ی نون اول نرسیدن وایستادم وتو رو نقطه ی نون دوم تقصیر ما نیست.................تقصیرسهممون از این دنیاست که اندازه یه رسیدن حتی تو نوشته ها نیست. . . .
..........
چه فرقی دارد
پشت میله ها باشی
یا در خیابانهای شهر در حال قدم زدن !
وقتی آرزوهایت در حبس باشند
بدون شرح
مرا اینگونه باور کن :
کمی خسته کمی تنها
کمی از یاد رفته کمی مغرور
کمی بی کس کمی گستاخ
کمی سر خوش
کمی.. کمی باور کردنم سخته ؟؟
...
شهرمن شب هایش آنقدردلگیراست....
که سوت قطارهای نیمه شب هرآدمی راوسوسه میکندکه...
برودوهیچ وقت برنگردد!!