سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...
سـرشــارم از سکـوت اجبــاری، وای از آن روزی کــه قــفل اجبـــار بشــــکند؛ هــمه را میشکـــنم...
چمـدان اُمیـدَمـ را مــے بندمــ
یادمــ باشـد خَنـده ها و بوســہ هایَمـ را جا نگـذارمــ
آری مسافــرمــ
تا دیار آغــوش تـــــــــو چنـد فرسخــے بیــش نماندهــ
کمــے از دِلتَنگــے دور شده امـــ ..
بــے تابـــ نباش
کــہ این مَقصَـد هیچ گاه مَبدا نخواهــد شـــد
مهمانــے کــہ میزبانــش نـِگاهِ تـو بــاشد
دیگـر رَفتَنــے نیستـــ ...