دیگََـــَر هـَــواى بــرگـرداندنتـــ را نــَـدارم
هـَــرجـا کِـه دلتـــ مى خـــواهــدبُـــرو
فـقــط آرزو مـى کــُنــم وَقتــى دُوبــاره هـَواى مـن بــه ســـَرت زد آنقــَدر
آسمـان ِ دلت بگــیرد کــِه ......بــا هـِـزار شب گــِـریـه آرام نگـــیرى وَ اَمـا
مــَن بــَر نـمى گـــَردم هـــــــــــیچ وقت!!!
عَطـــر تنـَــــم را هــَـم از کـوچــــه هـای پشـــت سرم جمـــع می کنــم
کـه لـَــم ندهـــی روی مبــــل های "راحتــــی" با خــاطــــِـــره هایـم
قَـــدم بـــزنی!!!