باید بی تو

چرا دیگر نمی شنوم تو را؟

چرا دیگر نمی خوانی مرا؟

و این را از اشک هایی که از چشمانم می ریخت، فهمیدم

دیگر با بی تفاوتی نگاهت خو گرفته ام

و به زخم هایی که بر تنم به یادگار گذاشتی

با من بودی و بی من

بی تو بودم و با تو

و برای اثبات وفاداریم به ستارگان

در هر ثانیه به یادت بودم

تمام سهمم از تو، طعنه هایت برای روزهایم

تمام سهمت از من، دلی برای دنیایت

و هر شب در قبری تاریک و سرد

دنیایی که برایم ساختی را بغض کردم

و در آن قبر گریستم

حرف های دلم ناتمام مانده اند

باید پیش از باریدن باران بمیرم...

م.کریمی نیا