بــــر ســـر بالیـــــن مــــــــن
آهستـــــــــه می گفتنـــــــد:
کـــــــه امشـــــب تا سحـــــرایـــــن عاشــــــق دلخستــه می میــــــرد
ز هــــــر جا بگــــــذرد تـــابوت او غوغـــــــا به پـــــا خیـــــزد
چــــــه سنگیــــــن میـــــرود
ایــــــــن مــُـــــرده
از بــــــــس آرزو دارد...