دلنوشته

    

               اینجا-میان زنده ها-بی تو هنوزهم نفس میکشم

                دم و بازدمهایم بی رمق شده اند

                کمر صبرو طاقتم شکسته است.

                چشمانم کم سو شده ا ند.

                دیگر تاب میزبانی اشکهایم راندارند.

                 روزم را به شب میرسانم

                 وشب انتظار دیدارتورا میکشم.

                 - چه انتظاربیهوده ای-

                  آنقدر بی انصافی که حتی به خوابم هم نمی آیی!!!

                  بی انصاف بودی که تنهارفتی وتنهایم گذاشتی...

                  بر من خرده میگیرند که تقدیربود...

                  و چه تقدیر تلخی...

                   روزها از پروازت گذشته است  روزها ازآخرین دیدارمان...

                     اما!!!

                    من ودل _هردویمان_همچنان عزاداریم .

                    ومن غبطه میخورم به آن خروارهاخاکی که تورا

                  _چه سرد_درآغوش فشرده است

                   درنبودمن!!!

                   غبطه میخورم به آن سنگ سیاه

                    که روی زیبای تورا پوشانده ومن محرومم ازدیدار_دنیای خودم_