چه پاییزی

پاییز

وفادارترین فصل خداست

حافظه ی خیس خیابان های شهر را

همیشه همراهی می کند

لعنتی ، هی می بارد و می بارد

و هر سال

عاشق تر از گذشته هایش

گونه ی سرخ درختان شهر را می بوسد

و لرزه می اندازد به اندام درختان

و چقدر دلتنگ می شوند برگ های عاشق

برای لمس تن زمین

که گاهی افتادن

نتیجه ی عشق است ...